Bijtanken, ophalen en afzien; 3 weken feest.

Na India was ik toe aan het wat anders; andere omgeving en andere mensen. Dit is gelukt, in de laatste weken ben ik in Bangkok (Thailand), Langkawi, Penang, Kualar Lumper (Maleisie), Siem Reap en Phnom Phen (Cambodja) geweest. Grote steden, tropische eilanden, tempels, en hele indrukwekkende geschiedenis, om het maar heel kort samen te vatten. Heel erg veel heb ik meegemaakt en beleefd, daarom zou ik aanraden om het blog niet in één keer te lezen. Ik begin nu met schrijven, maar ga dat sowieso niet in één keer doen, het is natuurlijk zonde om kortaf te zijn. Omdat het zoveel verschillende omgevingen en ervaringen zijn, is het onmogelijk om het samen te vatten. Belangrijkste om in deze eerste alinea te schrijven is waarschijnlijk dat ik vooral heel erg veel lol heb gehad de afgelopen weken. Heel veel gelachen, met oude en nieuwe vrienden.

Bangkok
De reden dat ik naar Bangkok kwam was vrij simpel; na 6 weken India was ik toe aan andere type mensen en cultuur. Daarnaast is Bangkok ook een goedkope hub om op te vliegen. En was het dus de meest voor de hand liggende keuze toen ik in Oman was en een ticket uit India weg moest boeken. In Bangkok had ik bedacht om er dan ook maar volledig voor te gaan en een zogenaamd ‘party hostel’ te boeken. Dit houdt in dat er een bar in het hostel is en dat alle gasten er voornamelijk zijn om een leuke tijd te hebben door veel te feesten. Ik vond het vooral ook fijn dat er veel leuke mensen in het hostel zitten. Natuurlijk zijn ook de activiteiten die ze elke nacht hebben een voordeel. Wel werd ik door de douanier uitgelachen toen hij vroeg naar de naam van mijn hotel en ik moesten antwoorden met “Mad Monkey”. Aankomen in Bangkok was een verademing, het was er (in mijn perspectief) schoon en rustig.
Op de eerste dag heb ik direct een Duitser ontmoet (Marcus), die 3 weken ging backpacken en voor het eerst buiten Europa aan het reizen was. Ik nam hem een beetje op sleeptouw en hij keek z’n ogen uit in Bangkok. Voor mij was het goed om iemand bij me te hebben die nog vol verwondering zit. Al vrij snel ontstond er een groepje met naast Marcus en mijzelf, ook nog 2 Engelse meisjes (Ruth en Phoebe), één Brit (Robbie) en een Zwitser (Brandon). Allemaal een beetje mijn leeftijd en vooral een groep waarmee hard gelachen kon worden. En, door de mannen, uren over voetbal gepraat kon worden.
Op de tweede avond was er een kroegentocht, wat toch wel een van de gênantere momenten van mijn reis tot nu toe is. Het kwam er namelijk op neer dat we met zo’n 50 mensen allemaal dezelfde paarse tanktop moesten dragen en er continu mensen die werken bij het hostel (ook allemaal backpackers), heel erg hard “Mad” schreeuwen, wat dan door de menigte moest worden beantwoord met een “Monkey”. Het klopt dat het in de vorige zin over ‘moeten’ gaat, het is een vreemde groepsdruk, met misschien toch stiekem een vleugje enthousiasme, waardoor ik besloot braaf mee te doen. Het klinkt nu allemaal verschrikkelijk misschien, maar we konden er vooral heel erg om lachen. Overdag gingen we de stad in om deze te bekijken, prachtige tempels en paleizen, met overal de foto van de keizer naast. In de avonden gingen we naar het onder backpackers beruchte Koh San Road. DIt is een straat die overdag rustig oogt, enkele restaurants, wat winkeltjes en massagesalons, zoals zoveel staten in Bangkok. Maar in de nacht staat de hele straat vol met duizenden mensen die aan het feesten zijn. Van alle kanten komt de muziek in golven op je af. Vergezeld met de geuren van gefrituurde schorpioenen, heerlijke Pad Thai kraampjes en de kreten van locals die je proberen over te halen om bij hun tent je geld te komen uitgeven.
Het waren heerlijke dagen in Bangkok en ik heb ervan genoten. Op dat ene moment na dat ik op m’n laatste ochtend werd wakker gemaakt omdat ik moest uitchecken, wat opzich nog niet zo erg was. Maar toen ik met mn brakke kop klaar was met douchen, toen bleek het slot van de badkamer kapot te zijn en zat ik opgesloten, geen water, geen telefoon, niks. Gelukkig was er nog iemand in mn kamer, waarmee ik kon communiceren als ik het licht uit deed (want dan ging ook de ventilator uit). Nou ben ik enigszins claustrofobisch en was ik behoorlijk brak, geen goede combinatie als je opgesloten zit in een badkamer zonder ramen in Bangkok. Van mijn vader geleerd om nooit in paniek te raken, maar ik was al aan het kijken of ik de deur kapot kon maken. De schoonmaakploeg kon er eerst om lachen, tot ze erachter kwamen dat het hen ook niet lukte om de deur open te maken. Na 20 minuten van alles proberen heeft iemand uit mn kamer van buiten de deur ingetrapt waardoor het slot kapot ging en eruit viel. Portie adrenaline ook weer gehad voor de dag.
Natuurlijk zijn we ook nog op de Night Market geweest, hebben we over de rivier gevaren, zijn we bij een Muay Thai boxing wedstrijd geweest, meerdere keren opgelicht, één keer aangevallen door een Thaise dame van over de 60, deden we mee aan beerpong toernooien (waarin ik altijd zeg heel goed te zijn, maar daar bleek weinig van deze dagen), we zijn nog bij een floating market geweest, bij een market waar een trein doorheen rijdt en eindeloos vaak bij de 7/11 geweest om tosti’s te kopen. Uiteindelijk ging iedereen z’n eigen pad, richting de verschillende tropische eilanden, Laos, een hondenasiel of zoals ik naar Maleisië. Waarschijnlijk zien we elkaar nooit meer terug, maar voor een paar dagen hebben we erg veel lol gehad, goede gesprekken gevoerd en enkele legendarische herinneringen gemaakt.

Langkawi
Mijn nichtje Emilie loopt op dit moment stage bij een resort op Langkawi, een eilandje ten westen van Maleisië. Voordat ik vertrok nog geen echt concreet plan voor, maar in India bedacht dat het me leuk leek om haar op te zoeken. Dus op de dag dat ik uit India vertrok heb ik mijn vlucht erheen geboekt. Dit was nog wel pittig, aangezien mijn vlucht om 5 uur vertrok en dat zou betekenen dat ik midden in de nacht met een hele dure taxi naar het vliegveld zou moeten. Dus besloot ik om met 2 Engelse meisjes, die toevallig naar Amsterdam vlogen, rond 10 uur al naar het vliegveld te gaan met de laatste reguliere bus, om daar vervolgens een beetje rond te hangen. Allemaal prima en een leuk idee, maar slapen op de vlucht kwam er echt van, ook nog overstappen op Kuala Lumpur. Maar toen ik op het tropische eiland aangekomen was, had ik energie voor 10. Emilie wist namelijk niet dat ik langs zou komen, dus die wilde ik verassen. Het bleek nog een hele zoektocht te zijn, eerst naar haar appartement en toen naar wanneer ze precies terug zou komen van werk. Een paar uur heb ik hieraan besteed en op het moment dat ze dan echt terug kwam, was ik net even in slaap gevallen. Gelukkig hield ik de rest van de familie op de hoogte via filmpjes en belde tante Tineke me wakker om te zeggen dat ze thuis was gekomen. Ik voelde me net die ene Bert van de televisie die op zoek gaat naar vermiste familieleden, want al filmend stond ik weer voor haar deur toen deze werd dichtgeslagen door een huisgenoot van haar. Die had blijkbaar geen zin in onverwachte gasten in de avond, maar na nog een keer kloppen kwam Emilie gelukkig open doen en was ze hartstikke blij en vooral verrast om me te zien.
Een week ben ik op langkawi gebleven, ik had een heerlijk hostel met Mo als bijzonder vriendelijke en praatgrage gastheer. Bij hem kon ik elke een fiets of scooter lenen om het eiland rond te gaan. Emilie moest gewoon werken, maar in de avonden spraken we af en gingen we eten op het strand of bij de lokale seafood specialist. Op haar vrije dag zijn we met onze mountainbikes met een kleine motorboot naar een ander eilandje gegaan. Daar hebben we gefietst in de bloedhitte. Het was heel erg gaaf, want er wonen erg weinig mensen op dit eilandje. Maar we kwamen wat vissende locals tegen, waarop ik mijn gebruikelijke lachen en gek doen uitvoerde toen ik wat foto’s van ze wilde maken op de steiger. Dit resulteerde erin dat ze ons eerst wat verse vis wilde aanbieden, we maakten ze duidelijk dat we die niet konden vervoeren en ook niet konden bereiden hier. Dus stonden ze erop dat we bij hun thuis verse krab kwamen eten. Dit aanbod sloegen wij niet af en we kregen een uniek kijkje in het huis van deze vriendelijke mensen. De plaatselijke tamtam werkte sneller dan menig groepsapp en al snel kwam de buurman verse kokosnoten brengen. Briljant om mee te maken dat mensen die zo weinig hebben, datgene wat ze hebben toch zo graag met je willen delen.
Toen ik zelf een dagje met de scooter op pad was, heb ik her en der op het eiland wat dingen bekeken, zoals een 3d museum en een cable car naar een uitzichtpunt. Aan het einde van de dag was ik op een night market beland en daar ging het fout. Er was zoveel eten en ik had honger, dus besloot ik om wat verschillende dingen te proberen. Uiteindelijk ruim 10 gerechten gegeten en dit zorgde ervoor dat ik hartstikke misselijk was in de nacht. Niet slim en een duidelijke beginnersfout. Gelukkig is sinds India mijn maag wel redelijk resistent en viel het allemaal wel mee met hoe slecht ik me voelde.
Verder was één van de absolute hoogtepunten voor mij toen ik een middag samen met 3 nederlandse meisjes uit het hostel ging scooter rijden. We hebben nog een kleine wandeling gemaakt naar een waterval, waar wat locals aan het abseilen waren middels een zelfgemaakte constructie. Ze vroegen of ik ook wilde en ondanks wat twijfels leek het me wel vrij vet. Dus toen ik bovenaan de waterval stond even goed gekeken naar of de touwen juist bevestigd waren, kwam mijn CWO 1 diploma ooit behaald bij de Brielse Zeilschool toch nog van pas. Het zag er wel solide uit en ik had ook al mensen zien abseilen, wel van Aziatisch gewicht en postuur. Het ging allemaal prima, liters water in mn gezicht gekregen en een paar keer tegen de rotsen aangeklapt door een misstap, maar ondanks wat blauwe plekken kwam ik veilig beneden. Twee van de meisjes durfden hierna ook en zijn ook nog naar beneden gegaan.
Een van de dieptepunten was een “island hopping tour” die ik in mn eentje gedaan heb. In 3 uur gingen we met een kleine, maar snelle, motorboot naar een paar plekken. Dit was allemaal zo verschrikkelijk toeristisch. Op het ‘verlaten strand’ stonden al snel ruim over de honderd (voornamelijk Chinese) toeristen, ja ik heb even een snelle telling gedaan, we moesten er een uur blijven en er was niet zo veel te doen in mn eentje. En wat krijg je als je tientallen toeristen op een tropisch strand zet, jawel nog veel meer apen. Elke nieuwe boot werd aangevallen voor het eten, en de toeristen vonden het ook grappig om weg te geven. Tenenkrommend als weldenkend persoon. Maar het was nog niet zo erg als de plek waar we gingen kijken naar Zeearenden, deze werden gevoerd om ze te lokken. Ze kregen kippenhuid, iets wat ze normaliter niet eten, heb ik even navraag naar gedaan. Iets wat uiteraard een verstoring is van de natuur, maar het was wel vet om te zien, dat moet ik toegeven. De derde stop was een zoetwater meertje, waar je op een waterfiets kon en er weer tientallen agressieve apen aanwezig waren. Met veel spijt dat hier 6 euro aan had uitgegeven en daarmee heb bijgedragen aan de instandhouding van dit soort praktijken, keerde ik terug.
Op Langkawi heb ik ook voor het eerst sinds Muscat weer eens een rondje hardgelopen, dat was heerlijk. Mijn shirt kon ik uitwringen van het zweet en ik ben 1x om moeten keren omdat er te veel apen op de weg zaten om langs te kunnen. Ook had ik een afslag verkeerd genomen waardoor het rondje niet 4 maar 7,5 km werd. Maar ik vond het alsnog heerlijk.
De laatste avond ben ik naar het resort van Emilie gegaan, daar mocht ik helaas niet naar binnen om te kijken. Maar we zijn met z’n tweeën aan het strand gaan eten en hebben een hele leuke avond gehad. Het was heel leuk om te zien waar zijn haar stage loopt en ook erg fijn om na 2 maanden weer eens iemand om heen te hebben die ik goed ken en echt volledig kan vertrouwen.

Penang
Met een snelle ferry ging ik naar Penang. De ferry zelf was niet zo heel bijzonder, we zaten binnen en ik heb rustig een podcast kunnen luisteren in het op en neer deinende schip. Maar om de ferry op te komen moesten mijn tassen gescand worden in een soort douane achtige setting. Langkawi is een ‘duty free island’, op veel producten dus geen belasting, dus had ik 2 flessen drank meegenomen voor de komende dagen. Dit werd door de beveiligers met veel hoofdschudden begroet en de voorspelbare zin; “oh oh oh sir, this going to be very expensive, sir”. Om er direct aan toe te voegen; “but I can negotiate, normal is 200, but tell me your price”. Hij wilde dus zo’n 40 euro extra hebben van me, uiteindelijk ben ik eraf gekomen met anderhalve euro. Het was vrij typisch en ik vond het wel grappig om mee te maken. In Penang heb ik eerst een dagje zelf doorgebracht, sliep in een hostel met zwembad en heb een beetje door Georgetown gelopen. Lekker gegeten in de avond en vroeg naar bed.
Vanaf nu wordt het misschien een lastig te begrijpen verhaal, daarom even kort samenvatten. Tim is een oudhuisgenoot van mij van de Grift, hij is in Azië voor een vakantie samen met zijn clubgenoot Olivier, 2 broers van Olivier zijn ook in hier op dit moment; Martijn en Floris. In Penang heb ik samen met Tim, Olivier en Martijn 2 dagen in een fantastisch appartement gezeten. We hadden prachtig uitzicht, een heerlijk zwembad en geweldige bedden. Martijn en ik hebben de eerste dag door de stad gelopen, met verbazing een shopping mall bezocht en her en der wat gegeten of gedronken. In de avond kwamen Tim en Olivier aan en hebben we met z’n vieren op het balkon gezeten en verhalen uitgewisseld over de afgelopen periode aangezien we alle vier veel te vertellen hadden. Hard gelachen en het was echt heel erg gezellig. Leuk om de verhalen te horen en goede vrienden om me heen te hebben.
Rustig uitgeslapen de volgende dag en toen zijn we een scooter gaan huren. We vroegen op straat aan iemand waar dat kon, geheel toevallig werkte hij bij een scooter verhuur, hij moest alleen nog even zijn baas uit bed bellen (rond 1 uur in de middag). De (slaap)dronken eigenaar van de scooters kwam zwalkend de straat in en de eerste vraag was of we alsjeblieft voorzichtig wilde zijn met zijn scooters. De hele bedoeling was wat vreemd, maar de scooters werkte prima en we kregen ze bijzonder gemakkelijk mee. Als borg wilde hij een paspoort hebben, maar toen ik mijn zorgpas gaf was dat helemaal prima. We hebben de hele middag rond het eiland gereden, heel erg vet was het. Het einde was vooral heel erg nat, doordat we werden getroffen door een tropische regenbui en die kunnen behoorlijk heftig zijn hebben we ervaren. Na een douche en een schoon pak konden we er weer tegenaan en zijn we in de stad gaan eten bij de legendarische tent Holy Guacamoly. Hierna zijn we in een hostel beland, waar alleen maar Australische militairen, van een legerbasis even verderop, stonden. Werd een mooie avond met wat beerpong en heel erg veel lol vooral. De lol ging in de taxi naar huis en het bijbehorende bezoekje aan de KFC gewoon verder.

Kuala Lumpur I
We zijn met z’n vieren gevlogen naar Kuala Lumpur, waar we eind van de middag in ons, naar mijn budget, iets te luxe hotel aankwamen. We zijn redelijk snel naar de populaire barstreet van KL gegaan, waar Floris, nog een broer van Olivier, aansloot. Met z’n vijven zijn we heerlijk gaan eten en hebben we een gezellige avond gehad.
Maar vroeg naar bed want de volgende dag hadden we om 8 uur al een fietstocht door de stad, uiteraard georganiseerd door een Nederlander. Dus reden we op oranje fietsen en met oranje hesjes door de stad. Zodoende waren we zelf de grootste attractie geworden. Het was een bijzonder interessante tour, we gingen langs wat traditionele huisjes en boerderijen die nog steeds stand houden tussen alle hoogbouw. We gingen langs het lokale marktgebouw en nog een aantal andere interessante plekken. Gelukkig kregen we ook nog ontbijt ergens, allemaal erg goed georganiseerd dus. Hierna konden we even zwemmen in ons hostel en zijn we natuurlijk nog de stad in gegaan om bij Petaling Street wat neppe dingen te kopen. De drukke dag ging verder op de Heli Lounge, een helikopter platform wat aan het einde van de dag wordt omgetoverd tot een terras. Het was een vrij magische plek, 360 graden uitzicht over de stad, echt heel erg gruwelijke plek om wat te drinken. We zijn bij een streetfood tentje gaan eten, voordat we langs een paar ‘speak easy’ clubs zijn geweest. Dit zijn clubs die achter een gesloten deur zitten, helemaal hip hier tegenwoordig. Via via wisten we de adressen en kwamen we op hippe plekken. Ook kwamen we hier nog een Nederlandse stagiair tegen, die ons vertelde over een feest voor Nederlandse expats in het W hotel. Hier moesten wij natuurlijk ook acte de presence geven en zijn we heen geweest. Met het uitzicht op de Twin Towers, was het absoluut geen verkeerd feest. Wel jammer dat ik de volgende ochtend vroeg in het vliegtuig moest zitten en dus iets eerder ben afgehaakt.

Cambodja
Ik had al een vlucht geboekt naar Cambodja en ondanks dat mijn plannen enigszins gewijzigd zijn, hierover later meer, ben ik toch maar voor een bliksembezoek gegaan. Na wat wachten kreeg ik toch redelijk makkelijk een visum. Heel apart was het om weer in mijn eentje te zijn, ook weer in een land wat vies en chaotisch is. In de middag heb ik door Siem Reap gelopen, me verbaasd over de mensen hier en wat gegeten. Even gezwommen in mijn hostel, maar heel erg vroeg mijn bed weer in gegaan.
Want de volgende dag ging mijn wekker om 04:00, niet zonder reden; ik ging namelijk naar één van de 7 moderne wereldwonderen. Ik had een fiets gehuurd en hiermee ben ik gaan fietsen naar Angkor Wat. Voor diegenen die hier niet geweest zijn of van gehoord hebben, wellicht goed om Angkor Wat te googlen voor het vervolg van mijn verhaal. Bij deze tempel heb ik de zonsopkomst bekeken, waarna ik met mijn fiets een aantal andere tempels van het Angkor complex ben gaan bezoeken. Vergis je niet, het was over de 30 graden en ik heb in de 10 uur dat ik bezig ben geweest ruim 36 km gefietst. Niet verrassend dus dat ik een van de enige gekken was die dit met de fiets deed, de rest van de honderden/duizenden toeristen deed het met bus of tuktuk. De vraag is natuurlijk waarom ik mezelf dit dan aan deed, mijn kilo’s had ik toch in India al achter gelaten?!. Het simpele antwoord is, dat alle toeristen naar dezelfde tempels gaan. En het natuurlijk de charme van de Angkor tempels is, om in je eentje rond te dwalen door een verlaten tempel midden in de jungle. Ik ben natuurlijk ook naar de populaire tempels geweest, wel in een andere volgorde dan de grote meute. Hiernaast heb ik ook een aantal afgelegen tempels bezocht en dat was echt heel erg vet. Geen spijt van gehad dus, ondanks de liters zweet en enkele momenten van angst door apen op de weg. Wel weer echt verbaasd, net als bij Taj Mahal, over hoe mensen tegenwoordig dit soort prachtige plekken beleven. Het lijkt alleen maar te gaan om wie de meest ‘instagram waardige’ foto kan maken. Overal zie je mensen in belachelijke posities poseren en gidsen die elke dag op precies dezelfde manier op de foto zetten. Natuurlijk geef ik toe dat ik ook niet heilig ben, ik maak ook foto’s en vraag ook echt wel eens iemand om mij te fotograferen. Maar bij sommige mensen slaat het echt door, die kijken/genieten niet meer van datgene wat er om zich heen bevindt. Gelukkig besef ik me goed dat dit niet mijn probleem is, maar vooral zonde voor die mensen, zij verwonderen zich niet. Moe en voldaan kwam ik terug in het hostel, heerlijk om even te kunnen zwemmen. Wel weer vroeg gaan slapen, ritme was een beetje verstoord.
Dag later een bus gepakt naar Phnom Phen, hierin werd weer duidelijk dat ieder nadeel ook z’n voordeel heb. De buschauffeur reed als een volslagen idioot, maar hierdoor waren we wel lekker snel op onze bestemming. Gaaf om 6 uur lang uit het raam te kijken, heerlijk met een podcast in, en te zien hoe het land eruit ziet. Heel erg groen, overal is water, gras en bomen, veel huizen op palen en van hout. Geen echte grote steden, vooral dorpjes. Maargoed, ik heb natuurlijk het niet echt goed kunnen zien, dit is vooral mijn snelle beeld, wat wel heel positief is.
In Phnom Phen ben ik niet alleen met een bootje de Mekong over gevaren, ik kwam hier vooral voor de gruwelijke geschiedenis van het regime van Pol Pot. Het is zonder twijfel te gruwelijk om hier op te schrijven wat daar allemaal gebeurd is. Ik ben naar Choeung Ek (killing field) en S21 (gevangenis) geweest. Op beide locaties kreeg ik een audiotour en deze was zo intens dat ik sommige stukjes heb overgeslagen of even moest gaan zitten om te luisteren naar wat er verteld werd. De manier hoe tussen 1975 en 1979 van de 8 miljoen mensen (in ‘75) 2,2 miljoen (naar schatting) zijn vermoord, is zo onmenselijk. Niemand in de wereld wist wat er zich op dat moment in Cambodja afspeelde en nog steeds weten volgens mij weinig mensen de details. Ik wist er zelf in ieder geval erg weinig van, maar inmiddels weet ik te veel van. In het museum zaten 2 van de 12 overlevenden van de gevangenis (om een beeld te geven, er zijn tussen de 12.000 en 20.000 mensen in die gevangenis beland). In het museum, die in de gevangenis zit, werd echt geen enkel detail achterwege gelaten dus liep ik langs alle portretfoto’s met mensen die in de gevangenis hadden gezeten, iedereen werd bij binnenkomst op de foto gezet. Maar ook alle foto’s van de mensen die door de martelingen bij het verhoor overleden waren, dit waren er honderden. Jullie snappen dat ik met een behoorlijke knoop in mijn maag en brein in het vliegtuig terug naar Kuala Lumpur zat.

Kortom
Ongelofelijk veel meegemaakt, vooral heel erg veel gelachen en een hele leuke tijd gehad. Tropische stranden en prachtige steden voerden de boventoon. Op deze manier houd ik het hier nog wel een tijdje vol, echt genieten was het om ook weer wat bekenden om me heen te hebben. Heel veel verschillende dingen gedaan, geen dag is hetzelfde, geen dag is saai en ik geniet overal van.

De komende tijd
Over de tweede keer in Kuala Lumpur zal ik in mijn volgende blog (waarschijnlijk over 2 weken) vertellen. Op Langkawi heb ik een Nederlander ontmoet, Ivo. Hij is vanuit Nederland komen fietsen en heeft Singapore als eindbestemming. Ik was aan het twijfelen wat mijn verdere plannen zouden worden en hij vroeg of ik niet wilde aanhaken. Voor wat nieuwe uitdagingen en spontane dingen sta ik altijd open. Dus vertrekken we morgenochtend samen vanuit Kuala Lumpur naar Singapore. Ik heb hier een fiets gehuurd, inclusief bagage tassen en dat soort dingen. Ik weet nog niet of ik vanuit Singapore de bus terug pak of dat ik er een rondje van maak en ook nog terug fiets. Dat hangt ook af van vliegtickets bijvoorbeeld. Heel erg veel zin heb ik hierin, ik ben op reis gegaan om nieuwe dingen te doen, om wat te beleven en wat van de wereld te zien, dat gaat met deze tocht waarschijnlijk wel lukken. Het is nu voor het eerst in mijn reis dat ik geen volgende vliegticket geboekt heb staan. Oftewel, wat ik na deze fietstocht ga doen staat nog volledig open. Wat een heerlijk gevoel is het om, zonder enige verplichtingen, te kunnen kiezen waar op de wereld je heen wil gaan over 10 dagen. Jullie snappen dat ik het naar me zin heb, ik keek net even snel terug door het blog heen en het is eigenlijk ongelofelijk hoeveel ik heb meegemaakt, want ik kan ook niet eens alles opschrijven. Ik vind het erg leuk om de vele positieve reacties te krijgen, veel dank daarvoor!

X
Sneth