Roadtrip USA

Ook voor de Verenigde Staten kom ik eigenlijk weer superlatieven te kort. Het was een hele aparte ervaring om na 4 maanden lang in Azië te zijn, 2 weken te roadtrippen door de VS. Het contrast was groot. Zoals ik het gezien heb kloppen echt alle vooroordelen over Amerikanen. Soms leek het wel alsof we op een filmset beland waren. Ik zeg ‘we’ en dat klopt inderdaad. De afgelopen 2 weken heb ik gereisd samen met Tijmen, een maat van mijn van zowel de basis als de middelbare school. We zijn al maten sinds we 4 zijn en bij onze juf Hilly in de klas zaten.
In het begin was het natuurlijk even wennen om niet meer alles volledig zelf te kunnen beslissen. Maar gelukkig is ‘overleggen’ niet iets wat een mens snel verleerd. De roadtrip in de VS, waar we als kinderen ooit van droomden, was precies datgene wat we al die jaren verwacht hadden. Tenminste als ik vanuit mijn kant spreek. Opgelicht worden bij de autoverhuur, kronkelende wegen langs de machtige kustlijn, eindeloos lange wegen rechtdoor, omgeven zijn door helemaal niks in de woestijn, de bizarre lichtshow en gebouwen van Las Vegas, indrukwekkende dieptes in de Grand Canyon, typische Amerikanen, aangehouden worden door de politie en uiteindelijk ervoor zorgen toch niet te zijn opgelicht door de autoverhuur. Alles waarvan het ook in een film had kunnen zitten, zat in onze roadtrip.

De meeste dingen komen in het vervolg terug, een voorbeeld van ‘typische Amerikanen’ kan ik alvast gegeven (één van de velen). We waren in Flagstaff, een stad in de buurt van de Grand Canyon op ruim 2000 meter hoogte. Er lag op veel plekken door de stad heen sneeuw en de temperatuur kwam overdag niet boven de 4 graden. Wij lopen de Walmart uit en zien dat er jonge kinderen koekjes verkopen (Girls scout cookie). Dus wij kopen wat koekjes en praten even kort met de ouders. We vertellen ze dat we uit Nederland komen, waarop zij hun kinderen uitleggen dat wij uit Europa komen waar het altijd koud is. “For you, this must feel like summer.” Is hun aanname, wij hebben geen zin om deze twee Amerikaanse ouders uit te moeten leggen dat het in Europa niet vriest in de zomer en knikken maar netjes mee.

Los Angeles Hollywood
Een cultuurshock kan op vele manieren ervaren worden, nu had ik hem na 4 maanden Aziaten om me heen. Opeens was ik beland in het land van de grote auto’s, hamburgers en dronke zwervers. Tijmen kwam een uurtje na mij aan op het vliegveld. We werden uiteraard flink ondervraagd en kort gecontroleerd op ziekteverschijnselen. Met een bus reden we samen naar ons hostel in Hollywood. In Hollywood is niet heel erg veel te beleven naast de grote boulevard waar alle beroemde sterren in de tegels staan. Op deze boulevard is dan wel weer veel te beleven, overal staan straatartiesten of zwervers om geld te vragen. De sfeer is hierdoor toch wel enigszins gespannen vond ik. Het gaf mij in ieder geval een onveiliger gevoel dan ik tot nu toe gehad heb in Azië.
Naast Hollywood wilde we ook graag het beroemde strand van Santa Monica/Venice zien. Het was enigszins jammer dat er deze dag ongelofelijk veel smog was (exact de smog die ervoor gezorgd heeft dat Kobe Bryant die dag is neergestort). Ook was het niet heel warm en zijn we de zee niet in geweest. Maar de boulevard stelde absoluut niet teleur. Mensen waren er aan het fietsen, hardlopen, basketballen en skaten. Er stonden artiesten op te treden en schilders hun werk te verkopen. Er waren tentjes waar je hamburgers of vis kon kopen. En toen we de kilometers naar Santa Monica hadden gelopen kwamen we daar uit op een pier met achtbanen en andere attracties erop. Einde van de dag zijn we nog in Hollywood de heuvels op gelopen, om natuurlijk de beroemde letters te bekijken en de zon te zien ondergaan over de stad en achter de smog.

Rijden naar Las Vegas
We hebben een auto gehuurd om een roadtrip te gaan maken naar Las Vegas. Waarbij we op de heenweg hadden bedacht om door Death Valley te rijden. In 3 dagen zijn we naar Vegas gereden uiteindelijk. Eerst een heel stuk via de kust over ‘route 1’, daarna naar het oosten het binnenland in. We zagen het landschap veranderen, natuurlijk eerst de zee, hierna waren het vooral hele groene heuvels. Naarmate de heuvels bergen werden was het mooi om te zien hoe het landschap na elke berg weer anders werd. We sliepen in de typische Amerikaanse motels, in steden waarbij je geen idee hebt wat er nou precies te beleven is. De wegen grotendeels kaars en kaars recht. Onze auto had naast cruise-control ook een knopje waarmee de auto zichzelf tussen de lijnen hield. Dus we rijden bijna op de automatische piloot. We stopten vaak, ik reed alles, dus het was vaak even lekker om de benen te strekken en even van het uitzicht te genieten. We hebben veel kilometers gemaakt, tijdens de volledige roadtrip bijna 3000 kilometers. En om de tijd door te komen hebben we vooral veel podcasts geluisterd. Iets wat ik sowieso veel doe de laatste tijd. Dus konden we heerlijk luisteren naar eindeloos gepraat over voetbal.
Death Valley was echt een hele gruwelijke ervaring. In de zomer is het de warmste plek op aarde, maar nu in de winter was het er behoorlijk koud. Je kon goed voelen hoe sterk de zon was, maar vooral de wind zorgde ervoor dat het ijzig koud was. Het is een grote woestijn, er groeit bijna niks en de bergen maken het landschap helemaal af. Er is van alles te bekijken, we zijn langs oude mijnen geweest, zandduinen en een zoutvlakte op -85 meter. In een klein stadje stonden wat overblijfselen uit het wilde westen opgesteld en kregen we wat meer informatie over de geschiedenis van het gebied.

Las Vegas
Na een hele mooie en lange dag rijden kwamen we uiteindelijk in het donker aan in Las Vegas. We namen een omweg en reden over de beruchte boulevard de stad in. Aan deze boulevard, die vaak ‘The Strip’ genoemd wordt, zitten alle grote casino’s. Het was echt verbazingwekkend om na een hele dag woestijn ineens te rijden tussen kastelen, vulkanen, achtbanen, een Romeins paleis, lichtshows en een kleine Eiffeltoren. Dit beschrijft ook goed onze dagen in Las Vegas. Van de ene verbazing vielen we in de andere, wat zowel betrekking heeft op de mensen als op de omgeving.
De omgeving heb ik al enigszins beschreven, maar wat nog goed is om te vermelden. Is dat er letterlijk overal gegokt kan worden, voornamelijk in gokautomaten. Alles is ingericht om mensen zo veel mogelijk geld te laten spenderen. Wij zijn dus ook meerdere keren verdwaald in de gebouwen, de uitgang is vaak lastig te vinden. Ook loop je binnendoor van het ene casino/hotel naar de andere. Elk hotel is een casino en andersom. Het is fascinerend om te zien hoe overal bepaalde werelddelen zijn gemaakt, vaak best wel knap en indrukwekkend. Wat ons ook opviel is dat zodra je ergens naar binnen loopt, je totaal meer geen besef hebt van hoe laat het eigenlijk is. Daglicht komt niet naar binnen en klokken zijn niet te vinden. De hele dag door wordt er gratis alcohol rondgebracht, wat het besef van tijd nog meer naar de achtergrond verdrukt.
De mensen zijn dan ook precies hoe je ze verwacht en in een film ziet. Groepen met mannen of vrouwen die samen rond de goktafels staan om hun geluk te beproeven. Eenlingen, vooral vrij oude eenlingen, die zielloos voor zich uit starend op het knopje van de gokautomaten drukken. Goed geklede stelletjes die samen rondlopen, rondkijken en af en toe wat geld uitgeven. De fanatieke gokkers die vooral komen om geld te verdienen, net zo vaak mannen als vrouwen. En natuurlijk ook mannen op hoge leeftijd aan de bar met een veel jongere vriendin.
En wij, wat was onze rol in dit geheel? Wij kwamen natuurlijk ook hierheen om een beetje te gokken, maar we kwamen er al heel snel achter dat ons budget in schril contrast stond met wat de anderen te besteden hadden. We hebben dus de eerste avond vooral veel rondgelopen en gekeken, wat absoluut ook vermakelijk was. Op straat zijn er overal straatartiesten en ook binnen is er genoeg entertainment. Ook bleek drank kopen erg duur te zijn als je niet aan het gokken was. Gelukkig vonden we een klein afgelegen barretje waar het spotgoedkoop was, in ruil hiervoor moest je wel aan de bar zitten, waar een speelautomaat was ingebouwd. De 2e en 3e avond hadden we een casino gevonden, Casino Royale. Waar de inzetten een stuk minder hoog waren, waardoor we aan een tafel konden spelen. Want die gokautomaten hebben we wel geprobeerd, maar een tafel is toch een stuk leuker. Het was ook echt leuk moet ik zeggen, blackjack spelen aan een tafel waarbij iedereen tegen de dealer speelt. Het publiek in dit wat “goedkopere” casino was natuurlijk ook anders. Dus er werd gejuicht en geschreeuwd, mensen aan de tafel hielpen elkaar en er werden veel ‘high-fives’ uitgedeeld. We hebben het niet eens zo slecht gedaan en beide een bescheiden winst gemaakt. Vooral echt genoten van de omgeving en alles wat hier was. Overdag zijn we ook nog een hoge toren op geweest, op 350 meter hoogte konden we prachtig over de stad uitkijken en zien hoe deze omgeven is door woestijn en bergen.

Flagstaff en Grand Canyon
Na onze avontuur in Las Vegas was het tijd om verder te rijden over de beroemde ‘Route 66’. Deze bestaat officieel niet meer, omdat er een grote highway voor in de plaats is gekomen. Maar de oude weg ligt er nog wel, deze hebben wij dus gepakt en via deze toeristische route zijn we gereden naar Flagstaff. Onderweg kwamen we eerst langs de Hoover dam. Amerikanen vinden deze prachtig en er waren dus vooral heel veel Amerikaanse toeristen om hier foto’s van zichzelf te nemen. Wij vonden het gewoon een dam en hadden het na een half uurtje wel weer gezien. Langs de route 66 lagen een paar oude dorpjes, die dankbaar gebruik maken van de status van de route 66.
Het werd nog wat bergachtiger, totaal niet zoals we dat in Europa gewend zijn met diepe dalen en steile bergwanden. Uiteindelijk kwamen we in het donker aan in Flagstaff, een middelgrote stad op ruim 2000 meter hoogte, waar ook een grote universiteit zit. Er lag sneeuw en ijs rond ons motel en we schrokken echt even toen we de auto open deden van hoe koud het was. Vanuit hier zijn we naar de Grand Canyon gereden, waar we een dag hebben doorgebracht. Dit was echt prachtig, vanuit een bijna vlak landschap is er opeens een dal van honderden meters diep. We hebben wat rondgelopen en ook nog een heel stuk met de auto gedaan. Het was adembenemend en moeilijk uit te leggen hoe groot het was. Maar neem van mij aan dat het absoluut de moeite waard is.
We zijn een extra dag hier gebleven, om de Super Bowl te kijken. In de ochtend eerst naar een skigebied geweest, wat in Europese standaarden echt totaal niet bijzonder was, maar voor hier wel leuk om te zien. Voordat we de kroeg in gingen, heb ik een kleine hoogtestage gedaan door een rondje hard te lopen in Flagstaff. De Super Bowl is de finale van het American Football seizoen, een sport waar ik echt heel erg weinig van begrijp. Het lijkt op rugby, maar het ligt de hele tijd stil en is vrij onoverzichtelijk. Het was wel typisch Amerikaans en om dit hier te kijken vond ik een prachtige belevenis.

Rijden naar Los Angeles
We moesten een heel terug rijden naar Los Angeles en hebben de eerste dag dan ook bijna 600 km gereden, vooral over de highway. Onderweg nog wel even rustig geluncht in een dorpje, wat een soort oort voor gepensioneerden in campers bleek te zijn. Ik ben ook nog even aangehouden door de politie. Wat op een typische Amerikaanse manier ging, eerst ging de politie achter me rijden met zwaailichten, moesten we stoppen langs de kant van de weg. Zo’n soort sheriff klopte op het raampje en stond voorovergebogen tegen me te praten. Nadat ik mijn handen op een plek had waar hij ze kon zien moest ik wat vragen beantwoorden. Ik gaf direct toe dat ik fout zat, want ik had inderdaad op mijn telefoon gekeken precies toen de enige agent die we rijdend tegen zijn gekomen in 3000 km, naast me reed. Hij controleerde uiteraard mijn rijbewijs en paspoort en kwam met de verlossende mededeling dat ik er vanaf kwam met een waarschuwing, en geen grote boete van enkele honderden dollars. Dit scheelt toch weer een aantal dagen dat ik langer door kan reizen. We hebben 1 nacht geslapen in een klein stadje. We zagen het landschap weer veranderen van woestijn naar hoge bergen, we hebben weer een toeristische route genomen natuurlijk. En vanuit deze bergen weer terug naar zeeniveau de stad in. Onderweg ook nog een ‘ghost town’ bezocht, een verlaten mijnstadje.

Los Angeles Venice Beach
Terug in Los Angeles voor 2 dagen, we hadden een heerlijk hostel geboekt vlakbij het strand. Eerst moesten we natuurlijk nog de huurauto inleveren, hierbij gebeurde iets bijzonders. Bij het ophalen hadden ze ons namelijk nog wat verzekeringen aangesmeerd, die we misschien ook nodig hadden gehad omdat een reisverzekering niet voldoende dekt voor huurauto’s. Maar het ging om wel heel veel geld voor verzekeringen die we niet gebruikt hadden. Ik heb aangegeven dat we de manier hoe dit gegaan was niet echt netjes vonden en blijkbaar raakte we de juiste snaar en kregen we de volledige 300 dollar aan verzekeringen weer terug. In die hostels in LA zitten eigenlijk bijna geen reizigers, maar vooral mensen die in LA werken of op zoek zijn naar werk. Een hostel is de goedkoopste manier van huisvesting voor ze. Dit maakt de sfeer een beetje apart. Maar wij waren toch bijna de hele tijd op pad. We hebben wat gechilled op het strand en zijn naar het centrum gegaan. Waar we in het Staples Centre een NBA basketbal wedstrijd gezien hebben, LA Clippers tegen Miami Heat. Dit was een groot spektakel, ook hier lag de wedstrijd weer de hele tijd stil en was er tussendoor telkens entertainment. Echt bizar hoe creatief en fanatiek ze daarmee zijn. Toeschouwers die ballen mogen gooien om geld te winnen, shirts die het publiek ingeschoten worden, de ‘dance cam’ waarbij de camera op zoek gaat naar dansende mensen, een ‘militairy moment’ waarbij er 2 minuten lang geklapt wordt voor alle militairen en veteranen die de avond aanwezig zijn en opgestaan zijn om het applaus te ontvangen, een show met trampolines en artiesten, of gewoon geld wat vanuit het plafond het publiek in wordt gestrooid. Eigenlijk is het meer een entertainmentshow dan een sportwedstrijd. In de metro terug werden we weer even geconfronteerd met de dagelijkse werkelijkheid hier, veel dronken en verwarde mensen die al uren in de metro liggen om zo de nacht door te komen.

Kortom
Hele vette tijd gehad in de Verenigde Staten, een roadtrip van 3000 km samen met Tijmen. Het was ook echt raar om weer afscheid te nemen en vervolgens in mijn eentje naar het vliegveld te gaan. Ik vond het echt legendarisch om na bijna 15 jaar het plan te hebben gehad, nu ook echt te hebben uitgevoerd. We hebben prachtige plekken gezien en hele leuke dingen meegemaakt. Zelf vond ik Death Valley, Las Vegas, Route 66, Grand Canyon, de NBA wedstrijd en Venice beach eigenlijk allemaal hoogtepunten en het is lastig om daartussen te kiezen.
Dit blog is wat later gekomen dan eigenlijk de bedoeling was, ik ben inmiddels alweer een week in Mexico. Ik ga gelijk door met schrijven en het volgende verhaal zal dus wat sneller verschijnen.

X
Sneth