Laatste week Nieuw-Zeeland

Kia Ora,

Tijdens het schrijven van dit inleidende stukje zit ik alweer in Sydney, waar ik toch wel van baal. Ik heb vier geweldige weken gehad in Nieuw-Zeeland, wat ik best wel een van de mooiste landen ter wereld durf te noemen. Ik heb ook geweldige mensen ontmoet daar, sommige heel kort en sommige voor een langere tijd. Ik heb erg veel mensenkennis opgedaan doordat ik zo veel mensen heb ontmoet, echt ongelofelijk hoe snel ik op dit moment mensen kan beoordelen. Nieuw-Zeeland is een land met geweldige scenery's en ook nog een geweldige maori cultuur die nog steeds overal te vinden is. Het alleen reizen bevalt me ook bijzonder goed, een paar jaar geleden vond ik het nog vreemd als iemand zei dat hij/zij alleen ging reizen, maar ik denk dat ik het nog veel vaker wil gaan doen. De vrijheid die je hebt is gigantisch (wie wil nou niet elke dag precies doen waar hijzelf zin in heeft) en ik heb nog nooit zoveel nieuwe mensen ontmoet. Net zoals mijn eerste dag in Auckland, is ook deze eerste dag in Sydney allee niet echt heel erg leuk. Ik verlang terug naar N-Z en de mensen daar, de mensen die ik hier in mijn hostel ontmoet lijken wel allemaal minder leuk. Om heel eerlijk te zijn hoop ik ook niet al te lang meer in Sydney te zijn, ik heb het nou wel gezien eigenlijk, maar ik heb hier toch nog wel wat te doen en veel mensen te ontmoeten. Zo komt Tijmen ook hiernaartoe en gaan wij een tijdje samen reizen, waar ik erg naar uitkijk. Ik wens jullie veel plezier bij het lezen van dit verslag, en sla vooral donderdag niet over want dat was de vetste dag van mijn reis tot nu toe. Ik ga zsm bij dit verslag wat foto's van heel Nieuw-Zeeland plaatsen, houdt het dus in de gaten, ik weet niet of jullie een e-mail krijgen als ik er foto's bij plaats.


maandag 12 februari (Milford Sound)
Na een lange nacht en een snel ontbijt in het hostel gingen we met de bus weer naar het noorden, nog niet terug naar Queenstown maar naar Milford Sound, wat eigenlijk een fiord is. Het was best wel een flinke busreis, gelukkig heeft de driver (van wie ik de naam weer ben vergeten) genoeg te vertellen. En ik heb met Roger en Steven, Engelsen, mooi over voetbal kunnen praten. We gingen dus naar het Fiordland National park, het grootste van alle nationale parken hier in Nieuw-Zealand, die in totaal sowieso al 20 % van het hele opervlak innemen. En zoals jullie al kunnen raden, hoop ik dan, hebben ze hier heel veel fiorden. En dus geen sounds, die in tegenstelling tot fiorden door rivieren zijn uitgesleten en niet door gletsjers. We zijn op een 2 uur duurende cruise gegaan. Althans een deel van de groep, want de Engelsen gingen niet mee (zoals Roger zei: 'once you've been on a boat, you've been on them all'). De boottocht was bijzonder mooi, want langs het water waarover je vaart zijn bergen die soms wel meer dan een kilometer de lucht in gaan. We zagen ook nog wat seals, wat de 5 chinezen die ook op de boot zaten dan weer heel erg leuk vonden. Na deze indrukwekkende cruise zijn we met de bus naar Gunn's Camp gereden, en waar ik het de vorige keer bij het Blue Duck Station (zie eerste N-Z reisverslag) had over de middle of nowhere, dan is dit dat misschien nog wel meer. Het water wordt hier verwarmt door het langs een met hout gestookte kachel te laten gaan. We hebben met een deel van de groep een lekkere thaise curry gekookt. Na het eten heb ik met de twee eerder genoemde Engelsen en nog een andere Engelsman wat kaartspellen gedaan, totdat om precies 10 uur opeens alle lichten uitvielen. Ze waren het ons even vergeten te vertellen, maar ze hebben nou eenmaal niet heel veel elektriciteit hier.

dinsdag 13 februari
Ik heb niet echt lekker geslapen, doordat mijn matras wel heel erg dun was, en daaronder was een volledig houten bed. We zijn met de bus naar Te Anau gegaan, waar we hebben gestopt voor de lunch. Daar kwam ik er ook achter, toen ik in een libary (libary wekt bij mij tegenwoordig een pavlov reactie op; gratis internet!) op de computer zat, dat mijn nichtje Emilie Nederlands kampioen zaalhockey is geworden. Heel erg gefeliciteerd Emilie, ik ben super trots op je! Heeft onze familie er toch weer een Nederlands kampioen bij, moet nog even kijken of ik ook binnenkort iets kan vinden om Nederlands kampioen in te worden, suggesties zijn meer dan welkom (voor de mensen onder jullie van ongeveer mijn leeftijd; ze moeten wel binnen de perken blijven iedereen kan het tenslotte lezen). Het was een regenachtige dag en toen ik back was in Queenstown heb ik dus ook niet echt veel meer gedaan. Ik slaap nu met 11 anderen op de kamer, er was dus genoeg gelegenheid om weer wat nieuwe mensen te leren kennen. Tijdens het eten bleek maar weer hoe klein de wereld is, ik kwam iemand tegen die samen met Rutger, en wat andere mensen die ik ken, in Oxford heeft gezeten. We hebben in de avond een hele vette film gekeken.

woensdag 14 februari
Het was weer een heerlijke zonnige dag in Queenstown. Ik heb rustig aan gedaan in de ochtend en lekker door de gardens gelopen. Daarna heb ik, samen met nog een andere Nederlander en een Zweed, mee gedaan aan de frisbee golf wedstrijd die ze hadden van het hostel. Er is hier in de gardens een parcour van 18 holes, wat best wel populair is. De Zweed had het al veel vaker gedaan en won dus makkelijk, maar bij mij ging het ook steeds beter en ik had er best wel lol in. Gister heb ik dus iemand ontmoet uit Nederland, die vanwege een gebroken schouder vandaag weer terug moest naar Nederland, heel erg zuur. Ik ben met hem mee gegaan naar het airport om zijn tas te dragen (en ook nog even zijn veters te hebben gestrikt, hoort er allemaal bij), omdat ik het echt heel erg naar voor hem vond. De terugweg vanaf het airport ben ik gaan liften, waarom ook niet. Na 4 minuten met mijn duim omhoog te hebben gestaan werd ik opgepikt door een vrouw die net terugkwam van haar werk. Liften is hier in N-Z heel erg populair en ook heel erg makkelijk. Na het eten ben ik op het strand wat biertjes gaan drinken met Tom, wat best wel prima was met het zonnetje erbij. Na een bijzonder goed gesprek zijn we nog even uit geweest.

donderdag 15 februari (skydive)
Ik werd wakker, en ondanks dat dat erg vroeg was door wat geluid in mijn kamer, met een heerlijk gevoel. Ik had echt het idee dat dit een heerlijke dag ging worden, zo'n dag dat alles mag en dat je alleen maar dingen doet die je in je dromen zag. Dus na een klein, maar gezellig, ontbijt, ben ik in m'n eentje een hike gaan maken. Ik heb de Queenstown hill beklommen, wat toch 500 m omhoog gaat. Ik heb ongeveer 3 uur gelopen, dit is inclusief een lange stop op de top, en het was heerlijk met mijn Ipod in. Ik heb ook goed kunnen nadenken en een weloverwogen besluit kunnen nemen. Na de wandeling ben ik eerst bij de Ferburger een broodje gaan halen, althans broodje kon je het niet echt noemen. Ik heb namelijk de Big All genomen, een burger met twee grote stukken vlees, twee gebakken eieren, veel plakken kaas, veel bacon en nog veel meer dingen als sla, tomaat en avocado. Dit was best wel moeilijk eten, maar hierna hoefde ik dan ook weinig meer te eten. Dit was echter niet hetgene waarover ik een besluit had genomen. Na altijd te hebben gezegd niet uit een vliegtuig te stappen, heb ik toch maar besloten om het wel te gaan doen. Je bent immers maar 1 keer in Queenstown en 'There is no such word as try. There is only DO or DID NOT DO (ik ging dus voor het eerste)'. Ik was echt best wel heel erg bang, alhoewel ik minder bang was dan ik van tevoren had gedacht. Maar op de flyer stond de volgende tekst: ' Be brave. Even if you're not, pretend to be. No one can tell the difference', nou dat heb ik dus maar gedaan. Eerst iedereen in het hostel even laten weten wat ik van plan was, zodat ik nog zenuwachtiger werd. In het busje naar het vliegtuig toe viel het eigenlijk wel mee, ik had betaald en er was dus geen weg meer terug. We kwamen daar aan het weer was nog steeds geweldig, de zon tussen alle bergen door. Ik had, ik ben echt in een goede bui vandaag, een volledig pakket genomen met foto's en dvd, ik moest dus eerst even een kort interview doen. Dit was, door de zenuwen, volgens mij niet heel erg geslaagd. Ik kreeg een pak aan en daarover een mooi harnas. Ik ging met iemand springen die dit al 5 jaar lang deed en daarvoor bij het Canadese army zat, ik had er wel vertrouwen in, totdat hij zo druk met andere dingen bezig was dat hij bijna de parachute vergat. In het vliegtuigje hadden we een prachtige uitzicht over de bergen en het lake, ik was in het begin nog wel rustig, maar toen het deurtje open ging werd ik wel echt zenuwachtig. Inderdaad een mens hoort niet uit een vliegend vliegtuig te springen. Maar op de een of andere manier had Jeff, degene waarmee ik sprong, hier een heel ander idee over. Voordat ik het wist zat ik op de rand van het vliegtuig en sprongen we eruit. De eerste seconden waren overweldigend, je weet niet wat je overkomt en we gingen ook nog allemaal salto's maken (althans soms zag ik in plaats van bergen alleen maar blauw). De kleine minuut vrije val die erop volgde was echt super vet, je hebt niet door dat je 200 km/h gaat en met het uitzicht erbij was het echt briljant. Opeens voelde ik wat heel erg raars en het bleek dat de parachute uit was, dat was dus gelukt. Hierna konden we iets rustiger van het uitzicht genieten en ik mocht ook nog de parachute besturen. Wat wel rustig was, want als hij hem bestuurde dan gingen we weer allemaal crazy things doen. Het landen ging prima en het gevoel wat ik had toen ik weer op de grond was, is niet te beschrijven, het was gewoon zo ongelofelijk vet. Toen ik weer in het hostel was natuurlijk gelijk aan iedereen verteld enzo, de meeste hier hebben zelf ook zoiets gedaan en kennen het gevoel dus. Ik heb mezelf ook nog op een lekker ijsje getrakteerd tijdens het kopen van souvenirs, wat een fantastische dag is het vandaag. Na weer een free dinner, waarvoor je trouwens wel altijd in de rij moet staan, heb ik deze dag en mijn tijd in Queenstown waardig afgesloten. Met Tom hebben we wat bier gekocht en dat op het strand opgedronken. De sfeer op het strand was weer bijzonder goed, veel mensen, en er werd muziek gemaakt. Daarna zijn we ook nog uitgegaan, wat ook erg leuk was. Dagen als vandaag maken van deze reis een hele mooie, maar ze moeten niet te vaak voorkomen. Het bedrag wat ik namelijk vandaag heb uitgegeven, daar wordt je niet heel erg vrolijk van.

vrijdag 16 februari (Mt Cook)
Het was weer flink vroeg opstaan in de ochtend, omdat ik weer een bus ging nemen richting het noorden, naar Mt Cook. En omdat ik toch ook nog even wilde kijken naar de wedstrijd van Ajax, dit is uiteindelijk niet gelukt en het resultaat was ook niet geweldig. Ik heb wel mijn dvd van gister opgehaald en even gekeken, dat was pas echt nagenieten. Ik werd nog even uitgezwaaid door wat mensen uit mijn room, en daarna weer lekker verder slapen in de bus. In de bus zaten weer wat mensen die ik al kende, wat wel leuk was. We hebben een prachtige tocht gemaakt, richting het echte hooggebergte. Mt cook is de hoogste berg hier in N-Z, 3,7 km, en wij sliepen aan de voet van de berg. Toen we hier aankwamen heb ik in mijn eentje een prachtige, maar zware wandeltocht gemaakt. Het begon al laat te worden, het was rond 6 uur, en ik twijfelde dus of ik door moest gaan omhoog. Uiteindelijk ben ik toch tot het einde van de tocht gegaan, waar het uitzicht echt prachtig was. Het was wel weer een heel stuk lopen terug, maar om half 8 was ik gelukkig weer thuis en kon ik mijn noodles gaan eten. Want na gister zo veel geld te hebben uitgegeven, moest ik het vandaag wat rustiger aan doen. Mijn avond eten koste dus in totaal 70 cent, twee pakjes noodles. Ik heb nog even rustig gelezen en ben daarna fijn vroeg gaan slapen.

zaterdag 17 februari
Gister door de koude wind toch een beetje verkouden geworden, niet echt heel fijn, maar is zo wel weer over. We zijn met de bus het kleine dorpje verlaten en hielden nog vrij lang zicht op Mt Cook, wat erg indrukwekkend was. We reden door een vrij geel en bruin landschap, wat gedurende de ochtend vrij snel veranderde in een mooi groen landschap. Het werd ook vlak, we kwamen dus dichter bij de kust. Rond 12 uur waren we bij een mooie lodge aangekomen. Sommige mensen gingen raften, andere gingen paardrijden en ik heb lekker niks gedaan. Ik ga geen zin om geld uit te geven en dus heb ik samen met wat anderen lekker gechilled, taffeltennis gespeeld en wat films gekeken. We hebben eerst 'invictus' gezien, en daarna in de avond nog twee films. Ik heb weer lekker twee pakjes noodles gegeten en ben ook weer best wel vroeg gaan slapen.

zondag 19 februari
Er vroeg wakker geworden doordat er iemand zo nodig anderhalf uur voor vertrek moest opstaan. Het regende en het was best wel koud, maar we zaten in de bus dus dat maakte niet heel veel uit. We hebben maar een uurtje moeten rijden voordat wel in Christenchurch aankwamen. Samen met een duitser en een australisch meisje heb ik door de stad gelopen, de bus ging verder naar het noorden. We werden eigenlijk best wel verdrietig van wat we zagen, het centrum van de stad is niet toegankelijk en ligt helemaal in puin. Overal zie je huizen die verzakt zijn en bijna alle winkels zijn nog gesloten, een jaar na de grote eartquake. De botanic garden was wel erg mooi en daar zijn we dus ook maar even gaan chillen. Zij vlogen allebei vandaag en zijn rond 1 uur weer terug naar het airport gegaan, waar we trouwens ook onze luggage hebben achtergelaten. Ik heb rustig even een bookje gelezen in de gardens en ben daarna naar de libary gegaan. Hier zit ik nu even op het internet, ik zal zometeen even wat moeten eten en daarna moet ik nog de hele nacht op het airport doorbregen, dat wordt wat hoor. Het was uiteindelijk best wel saai om de rest van de dag alleen door de stad te lopen. Ik ben gaan liften naar het airport, om het toch nog wat leuker te maken. Ik werd na een kwartier wachten opgepikt door een maori mevrouw die het erg zielig voor me vond. Ik was om 7 uur op het airport en moest dus bijna 12 uur wachten. Gelukkig hadden ze ergens een tv met cricket, wat ik dus leuk heb kunnen kijken, gaaf om te zien dat de zuid-afrikaan Richard Levi even 117 punten scoorde en 13 6-en scoorde (in 1 inning, het wat 20-20). Maar alleen de kenners zullen begrijpen hoe bijzonder dat is, en ik vrees dat dat er niet echt veel zijn onder jullie. Vanaf 12 uur ben ik 'naar bed gegaan', dat betekende in een hoekje liggen met handoek om me heen en een rugby bal als kussen. Ik heb af en toe wel even kunnen slapen. Toen ik het vliegtuig inliep om naar mijn plaats te gaan, aan het raam en niet bij de vleugel, werd ik door twee hele oude mensen gevraagd om met een ander heel oud iemand te ruilen, wat ik uiteraard gedaan heb. Dit betekende alleen wel dat ik nu in het midden zat en naast twee wat minder aardig lijkende mensen. Voor de rest een prima vlucht gehad.

maandag 20 februari
Met een shuttle bus werd ik opgehaald van het airport en naar mijn hostel gebracht. Na de check-in kwam ik net buiten het hostel Alphie weer tegen, kende ik nog uit N-Z, met hem samen ben ik naar Bondi geweest. Het was erg warm, en Bondi is niet mijn favoriete beach, maar het was wel gezellig. Alphie is echt een goede kerel. Ik ben terug gegaan naar de stad om mijn kamer in te gaan, ik kon nog niet mijn kamer in eerst, ik zat alleen op de 12e verdieping. En aangezien er maar 1 niet echt chill werkende lift was, heb ik gevraagd of ik een kamer op een andere verdieping kon krijgen. Dat kon en ik zit nu op de 3e en ook nog in een bottom bed, wat echt heel erg chill is. Ik ben even naar de EF school gegaan en kwam daar Pere tegen, morgen gaan we even wat drinken om bij te praten. Ook even met Josh en Chris gesproken, goed om te horen dat het goed gaat met iedereen. Daarna naar Nienke gegaan en ook met haar even bijgepraat. Ik heb in mijn eentje gegeten net in de hele rommelige keuken van het Nomads hostel, wel lekker pasta pesto. Ik vind het nog niet echt heel erg leuk om terug te zijn in Sydney en wil hier eigenlijk niet heel erg lang meer blijven, weet niet waarom ik dat gevoel heb.

Ja deze week was echt wat ze zegen: SWEET AS

Choice, eh? (er komt een prijs voor degene die er als eerste achterkomt wat ik hier precies mee bedoel?)