Fietsen tussen Kuala Lumpur en Singapore

Vanuit Laos weer een nieuw blog, volledig geschreven midden in de nacht tussen 3 en 5, toen ik op het vliegveld van Kuala Lumpur op mijn vlucht aan het wachten was. De afgelopen 2 weken waren echt weer een compleet andere ervaring dan wat ik daarvoor allemaal heb meegemaakt. Ik was aangehaakt bij een Nederlander, Ivo, die vanuit Nederland is komen fietsen en Singapore als eindbestemming had. In Kuala Lumpur had ik via via een geschikte fiets kunnen huren en vanaf daar zijn we samen naar Singapore gefietst. Het is een hele andere manier van reizen, veel rustiger en je ziet een land op een hele andere manier. We fietsten door dorpjes waar normaal gesproken nooit westerlingen komen. Dit zorgde ervoor dat we vooral met erg veel enthousiasme begroet werden, locals die langs de kant staan te zwaaien of blij toeterend langs komen rijden. Soms was het ook wel schrikken als we ingehaald werden door een local op een scooter, die ook nog eens heel hard “Heeey sir” zegt, maar goed bedoeld, dus terug zwaaien. We reden tussen de 80 en 100 kilometers per dag, wat zwaarder is dan het misschien lijkt, de fiets is erg zwaar door alle bepakking namelijk (voor jullie beeldvorming staat onderaan een foto van de fiets). Het gewicht van de fiets en de combinatie van temperatuur (ruim boven de 25 graden) met hoge luchtvochtigheid zorgden ervoor dat het precies anderhalve minuut duurde voordat ik aan het zweten was. Gelukkig kon ik ruim 2,5 liter water meenemen op m’n fiets en dus onderweg genoeg drinken.

Kuala Lumpur 2
Na de intense dagen in Cambodja kwam ik laat in de avond voor de tweede keer deze reis aan in KL. Ik had een erg goedkoop hostel geboekt in een mooi appartementen complex, inclusief gym en zwembad. Het was een beetje een vreemde situatie, want het hostel was in het appartement van de eigenaar Rocky. Een hele vriendelijke, maar wel hele aparte man. Ik denk ook niet dat Rocky z’n echte naam is, hij had iets raars met zijn handen dus misschien heeft dat er iets mee te maken. Speciaal voor mij had hij een Nederlands elftal shirt aangedaan, hij had geen kwaad in zich, maar hij was wel wat dronken volgens mij en wilde een high-five geven, wat voor hem dan weer erg lastig was om te doen. Iedereen die in het hostel slaapt, door de lage prijs en goede faciliteiten is het er wel druk, noemt hij ‘bro’, wat naast grappig ook wat triest overkomt.
Deze keer stond KL voor mij in het teken van het regelen van een fiets. Via via was ik bij iemand met een fietsenwinkel aan de rand van de stad terecht gekomen. Dus een hele dag heb ik besteed om daar met de monorail en trein naartoe te gaan. De fietsenmaker heeft gelukkig ervaring met mensen die een grote tour willen fietsen en kon dus speciaal op maat een fiets in elkaar zetten. Inclusief genoeg bidonhouders, twee grote tassen achterop en één kleine tas aan het stuur. Hij kwam deze een dag voor vertrek ook nog brengen naar mijn hostel in de binnenstad, dat was dus allemaal echt perfect geregeld. Mocht iemand die dit leest ooit hetzelfde onzalige plan hebben als ik; Pedalasia.
Ivo had ik in Langkawi ontmoet in het hostel, hij vertelde over zijn reis van 9 maanden met de fiets vanuit Nederland naar SIngapore. Toen ik vertelde dat ik een beetje aan het nadenken was wat ik zou gaan doen, zei hij (waarschijnlijk niet volledig serieus) dat ik wel kon meefietsen. Zonder echt na te denken heb ik toegezegd, wetende dat ik altijd wel van wat sportieve uitdagingen houd. We kenden elkaar amper, dus ik was ook wel benieuwd of we het met elkaar konden vinden, we moesten toch een ruime week elke dag samen fietsen. Andere reizigers kom je niet tegen in de afgelegen dorpjes waar we heen zijn geweest en al helemaal niet onderweg. Gelukkig konden we het goed met elkaar vinden en naast de verwonderingen uitspreken van datgene wat er om ons heen in de dorpjes allemaal gebeurde, konden we het ook nog elke dag een paar uur over voetbal hebben. Dit was voor hem uiteindelijk toch iets aangenamer dan voor mij, want zijn club AZ won op de valreep nog even van Ajax. Ook vond ik het prachtig om al zijn verhalen van 9 maanden fietsen te horen, wat een bijzondere ervaringen allemaal.
Maar toch nog even terug naar Kuala Lumpur, anders gaat het allemaal iets te snel. Ivo kreeg via via een berichtje van een Nederlands stel (Jeroen en Tessa), die ook graag wilden gaan fietsen. We hebben 3 avonden met z’n vieren gegeten, wat echt heel erg gezellig was, alsof we elkaar al jaren kenden. Zij hebben beide een fiets gekocht en zijn via de westkust naar het noorden gefietst. Ivo en ik zijn ook nog een ochtend naar de Decathlon gegaan, ik had nog wat dingen nodig voor de tocht. In Nederland werkt Ivo voor de Decathlon, dus hij vond het ook wel leuk om daar rond te lopen. Het regelen van al dit soort kleine dingen nemen in zo’n grote stad toch veel tijd in beslag, maar hierdoor zie je ook wel direct een stuk meer van de stad. Ik vind Kuala Lumpur echt een heerlijke stad, groot en met prachtige hoge gebouwen, maar ook redelijk groen, goed opgeruimd en de chaos valt nog enigszins mee. En zoals overal in Azië is ook hier het eten geweldig.

Westkust
We zijn gaan fietsen en het was nog wel een klus, van bijna 40 km, om Kuala Lumpur echt uit te komen. DIe eerste 40 waren dus irritant door alle auto’s, ook moest ik nog even wennen aan mijn fiets, waar kan welke bidon het beste en hoe zorg ik ervoor dat m’n tassen er niet afvallen als ik over een drempel ga. Maar toen we eenmaal de stad uit waren was het direct ook echt heerlijk fietsen. Het is hier behoorlijk heuvelachtig, echt geen enkele meter is vlak. Dit is behoorlijk pittig, omdat het telkens kleine maar wel hele steile heuveltjes zijn. We hebben overnacht in Port Dickson, Melakka, Batu Pahat, Pontian Kecil en Johor. Zoals in de inleiding al beschreven meestal zo’n 80 km. Waar we vanaf een uurtje of 9 tot 3 a 4 mee bezig. Onderweg eerst lekker ontbijten, roti canai met teh tarik, en af en toe stoppen voor een banaantje of een blikje cola. Uitgebreid lunchen, wat meestal rijst met kip is. En in de middag altijd regen, het regent hier praktisch elke dag. We proberen of voor de regen bij een hostel te zijn of de lunch te plannen tijdens de regen, dit lukte natuurlijk niet elke dag helaas. We sliepen in hostels of bij mensen thuis. Er is blijkbaar een netwerk over de hele wereld met fietsers, die elkaar slaapplekken aanbieden, warmshowers. Zo kwamen we terecht bij de, in Maleisië, beroemde Pontian Cycle Club. We mochten in hun clubhuis overnachten, waar ze bedden hebben hebben staan. En ook in Johor sliepen we bij iemand thuis. Een veel te hippe kapper die ooit van Engeland naar Maleisië heeft gefietst. Echt geïnteresseerd of communicatief vaardig was hij niet, wellicht voelde hij zich met z’n 20.000 volgers op Instagram te belangrijk voor ons. Hij had een prachtig appartement met zwembad erbij waar we konden slapen, ook had hij voor ons beide een matras neergelegd. Het kwam erop neer dat hij voor ons beide een dekbed had opgevouwen en dat beschouwde als matras. Hij en zijn vriendin sliepen in dezelfde ruimte, wel op een normaal matras. Dus daar lag ik, op een dekbed met mijn handdoek als deken, gelukkig waren we wel zo brutaal geweest om de kat in de badkamer op te sluiten. Comfortabel was het niet, maar we konden niet meer naar een hotel en het uitzicht op de grens met Singapore en het zwembad maakten een hoop goed. Al dacht mijn rug hier de volgende dag anders over. Uiteindelijk kon ik er wel om lachen, zo maak je nog eens wat mee. Ook leuk om te merken was dat de locals in de niet toeristische gebieden eigenlijk amper Engels spreken. We werden dan ook vaak met veel gelach/gegiechel geholpen in de restaurants. Zo probeerde ik wat zout te krijgen voor bij een gebakken eitje, zelf vond ik het aanwijzen van de suiker en vervolgens het nadoen van uitstrooien een mooi begin. Ze deed alsof ze het begreep en pakte de ketchup erbij, poging gefaald en ik zag geen mogelijkheden om het anders aan te pakken, geen zout dus.

Batam
We lagen wat voor op ons schema, dus hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om vanuit Johor (zuid Maleisië, tegen Singapore aan), niet direct te fietsen naar Singapore, maar om eerst een ferry naar Indonesië te pakken. Daar zouden we dan 2 dagen gaan fietsen om vervolgens de ferry naar Singapore te pakken. Dit liep iets anders dan we gehoopt hadden, de regen gooide roet in het eten. We moesten een kleine 20 km fietsen vanaf de ferry naar ons hotel, maar hierin zijn we zo verschrikkelijk nat geworden. Het was heuvelachtig, dus reden we zowel bergop als bergaf door stromend water van zowel boven als onder. Mijn fiets bleek niet uitgerust met spatlappen, dus ik werd echt zeiknat. Zeker omdat ik was vergeten de luchtgaten van mijn regenjas dicht te doen, dat was niet zo slim. Gelukkig waren de mensen in Indonesië wel nog blijer om ons te zien dan de dagen hiervoor. Bijna iedereen begroette ons en bij de stoplichten wilden de automobilisten natuurlijk weten waar we vandaan kwamen en waarom we hier met dit weer aan het fietsen waren.
In het hotel bleken de 2 receptionistes beide geen Engels te kunnen en ook niet ons alfabet te kunnen lezen. Tot die tweede conclusie kwamen we doordat ze na 10 minuten kijken naar mijn paspoort nog steeds niet uitgevonden hadden op welke naam onze reservering stond. Voor jullie beeld, we zaten ver buiten het centrum in een buitenwijk. Wel in een goed hotel, waar alleen maar Aziatische gasten waren, maar ze vonden het leggen van de link erg lastig, na meerdere mails te hebben bekeken konden we gelukkig naar onze kamer.
Van de ene verbazing val je in de ander (en nogmaals het was echt een prima hotel, het zag er schoon en luxe uit), toen we naar onze kamer werden gebracht zagen we de schoonmakers in een andere kamer, die ze aan het schoonmaken waren, op bed zitten om tv te kijken en te roken. Ze wisten dat ze fout zaten, wij begonnen namelijk te lachen en zijn stonden snel op om de deur dicht te doen.
De laatste anekdote die ik jullie niet wil onthouden is mijn poging om wat te vragen aan de 2 receptionistes. Mijn schoenen waren doorweekt en het leek mij een goede om hier kranten in te doen. Die had ik zien liggen in de lobby, dus dit moest te doen zijn. Met handen en voeten heb ik ze uitgelegd wat ik wil, zelfs mijn schoenen heb ik ervoor uit gedaan. Ze keken elkaar lachend aan en begrepen het, ik kreeg 2 kranten mee. Daar was ik blij mee, dat ik eigenlijk ook graag wc papier wilde hebben, heb ik dus maar gelaten voor wat het is. Ik denk niet dat ze het mentaal aan hadden gekund als ik dat ook was gaan uitbeelden.

De tweede dag in Indonesië regende het nog harder dan de eerste, dus we hebben niet veel gedaan, zijn redelijk vroeg naar de ferry gegaan en hebben daar nog even rondgelopen en wat geluncht. Hier werden we weer heel raar aangekeken door iedereen, de enige toeristen die ze hier zien zijn namelijk rijke/dikke Amerikanen die komen golven en buiten hun resort alles met taxibusjes doen.

Singapore
Met deze Amerikanen en al hun golftassen zaten we op de ferry naar Singapore, prachtig om tussen alle grote olietankers en cruiseschepen te varen richting de machtige skyline van Marina Bay. In Singapore sliepen we bij een hostel wat korting geeft aan fietsers, daar kwamen we dus ook nog een Spaans stel tegen wat op een tandem over de wereld fietst. Verder was ook alles heel chill aan het hostel, heerlijk om weer tussen andere backpackers te zitten. In Singapore zelf hebben we heerlijk gegeten in zowel Chinatown als Little India, bijzonder dure biertjes gedronken, ons verbijsterd in de shopping mall (gekke mensen hier, gek van kerst ook nog), ons jong gevoeld in de game hall, genoten van de prachtige lightshows bij Gardens by the bay en Marina Bay en vooral even niet gefietst maar juist veel gelopen. Wat mij vooral opviel aan Singapore is dat er nergens gebouwd wordt, in Kuala Lumpur zie je overal hijskranen, hier nergens. Er kan ook niks meer bij, het is niet nodig, de stad is vol en goed georganiseerd.

Kluang
De eindbestemming van Ivo was bereikt, hij vloog terug vanuit Singapore. Een groot deel van mijn spullen lagen nog in KL, mijn gehuurde fiets moest terug en terwijl ik in Singapore was heb ik mijn volgende vlucht geboekt, vanuit Kuala Lumpur. Dus moest ik weer naar het noorden, omdat ik het wat laf vond om het volledige stuk nu met de bus te doen, besloot ik om een deel te fietsen. Eigenlijk had ik bedacht dat in 2 dagen te verspreiden (80 om 73 km), maar toen ik begonnen was ging het best wel lekker en ik had een hoge gemiddelde snelheid. Gelukkig had ik nog geen hotel geboekt voor de avond, dus halverwege de dag besloot ik om door te fietsen tot het moment dat ik echt niet meer kon en daar dan een hotel te vinden. Spijt van deze keuze had ik niet, maar in mijn hoofd zat wel dat ik het stadje wat ik bedacht had voor de 2e dag wilde gaan bereiken. Dus de brandende zon, de vele heuvels (heb ongeveer 1800 hoogtemeters gemaakt over de hele dag, dat is 2 keer de Alpe d’huez op (met bepakking)) en later ook nog de stromende regen, konden dit niet uit mijn hoofd krijgen en ik ben de volledige 153 km doorgefietst. Prachtige omgeving natuurlijk om door te rijden en het was een nog beter gevoel toen ik aankwam. Jullie snappen dat ik heerlijk geslapen heb.

Kuala Lumpur 3
Nadat ik wakker werd heb ik nog even getwijfeld, zal ik weer een dag gaan fietsen of toch de bus pakken. Heb mezelf tegen mezelf in bescherming genomen en ben naar het busstation gefietst om de laatste 250 km naar Kuala Lumpur met de bus te doen. Mijn tactiek om met locals om te gaan lijkt te werken, met veel lachen en grappen maken is het met gelukt om de fiets gratis mee de bus in te krijgen. Dat is natuurlijk niet vanzelfsprekend, want de ogen van de locals ben ik nog steeds een zak geld op een fiets. Maar lachen blijkt overal goed voor te zijn, dus hielp de chauffeur me zelfs om de fiets erin te krijgen. Waarschijnlijk dacht hij dat ik helemaal knettergek was, zo keek hij namelijk toen ik hem met gebaren had duidelijk gemaakt dat ik vanuit Singapore was komen fietsen. Ik denk dan ook dat het vooral medelijden was.
Voor de derde en waarschijnlijk laatste keer tijdens deze reis in Kuala Lumpur. Had ik van tevoren totaal niet verwacht, ik was hier 9 jaar geleden namelijk ook al geweest. Maar zo is het gelopen en ik vind het wel een fijne stad. Wat me hier af en toe opvalt is de kou op straat, als je langs een hotel of winkelcentrum loopt dan is het op straat koud, doordat ze de airco hier bijna altijd op 15 graden zetten. Dit is een groot contrast met de ruime 30 graden die het buiten is. Ik snap ook niet waar het vandaan komt en of er iemand is die het wel chill vindt. Ik vind de overgang die er telkens is tussen binnen en buiten in ieder geval verschrikkelijk (en natuurlijk totale verspilling van energie, maar over het milieu moet je hier in Azië niet teveel nadenken, dat doen de Aziaten zelf namelijk ook niet).
Ik sliep weer in hetzelfde hostel bij Rocky, vooral om een beetje te kunnen zwemmen en een fatsoenlijk bed te hebben. Heb ook nog een heerlijk rondje kunnen hardlopen, toch wel heel erg gaaf om door zo’n stad met al die wolkenkrabbers te rennen. In de avond met mijn volledige bepakking nog gegeten in Little India en toen de nacht doorgebracht op het vliegveld. Rond half 9 in de ochtend kwam ik aan in Vientiane, Laos.

Kortom
Volgens mij ga ik in herhaling vallen hier, maar dat is niet anders. Ik heb echt onwijs genoten van de afgelopen tijd, leuk om het reizen eens vanuit een volledig ander perspectief mee te maken. Heel erg vet om te zien hoe een land écht is en niet alleen de toeristische dingen. Heel veel gelachen met Ivo en alle locals. Behoorlijk wat regen gehad ook, maar verder is het hier in principe nog elke dag boven de 30 graden, dus ik zit hier wel goed. Het fietsen was ook sportief gezien heerlijk om te doen, ben van plan om met wat meer regelmaat te gaan sporten.
Ben net een paar uur in Laos, verder heb ik op dit moment nog helemaal niks staan. Er spelen wel allerlei plannen en waarschijnlijk doe ik ongeveer 2 weken Laos en dan ga ik door naar Vietnam. Maar dat is pas zeker als het ook echt zo ver is. Ik wil hier graag nog ergens een mooie tocht met scooter doen. Een uur geleden zat ik aan de Thakhek loop te denken, in het midden van Vietnam. Maar waarschijnlijk gaat het toch eerder de Ha Giang loop in het noorden van Vietnam worden.
Ergens na Vietnam ben ik van plan om de oversteek te maken richting Noord/Zuid-Amerika. Daarover horen jullie uiteraard later meer.

Iedereen alvast hele fijne kerstdagen gewenst, geniet van het eten en het gezelschap wat je hebt!

X
Sneth